Nortryptylin

Exposities

Nortryptylin

1971


Tofranil (Imipramine) was in 1957 het eerste middel tegen depressie uit de groep tricyclische antidepressiva. Tofranil is al spoedig niet meer weg te denken uit de psychiatrie. Kort daarop verschijnen ‘broertjes’ en ‘zusjes’ van imipramine, zoals in dit geval amitriptyline (Sarotex) op de markt met een vergelijkbare werking en chemische structuur. Bij het ene antidepressivum wordt de specifiek kalmerende en ontspannende werking aangeprezen, bij het andere juist de activerende eigenschappen. Gaat het in eerste instantie om het bevechten van een plaats in het geneesmiddelenarsenaal van de psychiater, later ondernemen de betreffende farmaceutische bedrijven pogingen om voet aan de grond te krijgen bij huisartsen. Dit is commercieel gezien een interessantere, want veel grotere afzetmarkt. Maar alle inspanningen ten spijt, deze strategie van indicatieverbreding voor antidepressiva levert vele jaren weinig op. Het taboe op depressie is nog te groot en huisartsen hebben de beschikking over de als ‘psychische wondermiddelen’ bestempelde familie van benzodiazepinen (Librium, Valium en Mogadon). Pas vanaf de jaren negentig komen antidepressiva in de pen van de huisarts. Uiteindelijk zoveel dat er maatschappelijke kritiek ontstaat.